Jenny en Richard wonen in een buitenwijk, een mooi
huis, lekker de ruimte en een prachtige tuin. Echt de trots van Jenny, daarom
zegt Richard ook: koken kun je niet, maar je weet wat je van een tuin moet
maken...
Zo te zien dus alles voor elkaar. Een spul waar menig mens jaloers op zal zijn.
Aan de buitenkant tenminste. Maar zoals zo vaak, de schijn bedriegt. Richard
zeurt al tijden over een motormaaier maar het antwoord van Jenny is altijd
botweg: Nee, kunnen we ons niet veroorloven. Maar als Jenny aanbiedt een
baantje te nemen, om de pijn wat te verzachten is het antwoord van Richard even
bot: Nee!! Jij neemt géén baantje.
Toch kunnen ze wel aardig met elkaar overweg en ze kennen elkaars
tekortkomingen, na zo'n twintig jaar huwelijk, maar al te goed.
Dat heeft de schrijver "Albee" ook zo meesterlijk beschreven. Dat
onvermijdelijke bekvechten wat in iedere relatie zo nu en dan plaatsvindt. De
ene keer met veel humor en de andere keer met bijtend sarcasme. En bijna iedere
keer is de oorzaak: geld, geld, geld.
Tot dat op een dag Mevrouw Vos, geheel onverwachts, het huis komt
binnengewandeld. Het zal hun leven danig op z'n kop zetten....
